Historia naszej szkoły
Ochotnica to jedna z najdłuższych wsi w Polsce, rozlokowana w sercu Gorców, wzdłuż rzeki o tej samej nazwie. Ta piękna i stara wieś, mająca swoje tradycje i kulturę została założona w okresie aktywności osiedleńczej w Gorcach w 1416 roku, na mocy przywileju wydanego przez króla Władysława Jagiełę. Tereny Gorców, należały do najbiedniejszych zakątków kraju, a warunki charaktery- styczne dla naszego terenu spowodowały nieopłacalność produkcji rolniczej i wymusiły na mieszkańcach konieczność zajęcia się działalnością turystyczną .
Historia naszej szkoły datuje się od 1928 r. Wtedy to, w wynajętej izbie u gospodarzy Jurkowskich na Posadowskim rozpoczęła się nauka. Z powodu powszechnego ubóstwa, braku odzieży i obuwia oraz dużych odległości od szkoły frekwencja uczniów na zajęciach była bardzo niska. Wynajęta izbą, ciasna i słabo opalana nie przyciągała młodzieży do szkoły. W takich jednak warunkach nauka na Posadowskim trwała aż do 1945 r. Pierwszymi nauczycielami byli: Pani Stańska, Pani Połciówna, Pan Kochanek, Pan Krupa ks. Śledź, ks. Lipień. W Ochotnicy, w związku z reformą, jędrzejewiczowską w latach trzydziestych wszystkie szkoły przemianowano na publiczne szkoły powszechne pierwszego stopnia. Szkoła Skrodne do końca lat pięćdziesiątych była szkołą pierwszego stopnia z klasami łączonymi pierwsza z drugą i trzecia z czwartą. Zajęcia odbywały się w dwóch izbach lekcyjnych.
W grudniu 1939 r. władze okupacyjne, nakazały oddać do gminy podręczniki, mapy i godła, ale faktem jest że godło szkoły zostało przez gospodarzy ukrytej zachowało się do dziś. Zabroniono uczyć języka polskiego, historii, geografii i przyrody. Mimo tych restrykcji na terenie Ochotnicy rozpoczęło się tajne nauczanie. Funkcję pełnomocnika w tym zakresie powierzono Pani Zofii Krygowskiej. Spośród nauczycieli szczególnie wyróżnił się Pan Krupa - nauczyciel tej szkoły. Nie zważał na to, że w okupowanym kraju za taką działalność groziła kara śmierci.
Od 1946 r. do października 1947 r. nastąpiła przerwa w nauce z powodu braku odpowiedniego lokalu nadającego się do tego celu i braku wyposażenia. Baza materialna całego szkolnictwa ochotnickiego była w fatalnym stanie. Odczuwano dotkliwy brak podstawowych pomocy dydaktycznych. Tylko dzięki wielkiemu zaangażowaniu nauczycieli, którzy sami je wykonywali, potrafiono sprostać podstawowym wymaganiom. Według projektu organizacyjnego szkoły w październiku 1947 r. stan liczebny uczniów wynosił sześćdziesiąt jeden, kierownikiem był Pan Zalewski.
W 1951r. w osiedlu Gronie, u Babuśki utworzono małą szkółkę, którą kierowała pani Józefa Królczyk. W tym czasie w Skrodnem kierownikiem szkoły była Pani Bator. W latach 1952 / 53 Ogólnokształcąca Szkoła Stopnia Podstawowego w Skrodnem, liczyła osiemdziesięciu ośmiu uczniów. Zajęcia odbywały się w dwóch salach budynku pożydowskiego. Trzecia sala, odległa od budynku szkoły o około 5 min. drogi, znajdowała się w osiedlu Kapłony. Kierownikiem szkoły była, Pani Teofila Konopka. Funkcję tę pełniła do 1956 r. W tym czasie uczono: j. polskiego, j. rosyjskiego, historii, nauki o Polsce i świecie współczesnym, biologii, geografii, matematyki, fizyki, chemii, rysunku, prac ręcznych, śpiewu, wychowania fizycznego i religii.
Pracą szkoły w latach 1957/ 59 kierował Pan Władysław Chrobak . Nauka nadal odbywała się w trudnych warunkach w budynkach pożydowskich. W projekcie była budowa nowej szkoły, która rozwiązałaby problemy lokalowe. W 1959r. kierownictwo szkoły objęła Pani Maria Ligas i funkcję tę pełniła do 1963 r. Po trzydziestu pięciu latach w 1963 roku zostały rozwiązane problemy lokalowe szkoły ponieważ oddano do użytku nowy budynek szkolny który cieszył uczniów, nauczycieli i rodziców.
W nowej szkole kierownikiem został Pan Jerzy Zabrzewski. W pamięci uczniów i rodziców zapisał się jako doskonały organizator, społecznik i świetny pedagog. Szkoła stała się kulturalnym centrum życia wsi. Założony przez Niego zespół góralski ,występował w gminie i poza nią przynosząc chlubę szkole i wsi. Młodzież w tym czasie wyjeżdżała na wycieczki za pieniądze zarobione przez siebie podczas pracy w szkółce leśnej i przy zalesianiu nieużytków. Na uwagę zasługuje fakt, że w latach sześćdziesiątych powszechnym obowiązkiem nauczania w zakresie ośmiu klas objęto całą młodzież w wieku szkolnym.
Ludność bardziej doceniała wartość wykształcenia, czego dowodem był fakt, że w latach sześćdziesiątych około trzydzieści procent absolwentów szkół ochotnickich kształciło się dalej. Wielkim wydarzeniem w życiu wsi była jej elektryfikacja w 1973 r. dzięki czemu dzieciom było łatwiej się uczyć się a nauczycielom pracować. W tymże roku kierownictwo placówką oświatową w Skrodnem objęła Pani Genowefa Zabrzewska.
Nauczyciele pracowali z wielkim zaangażowaniem, chociaż trudności nie brakowało. Bolączką była nauka w klasach łączonych, niedostateczne wyposażenie w pomoce naukowe, nieodpowiednie ogrzewanie (piece kaflowe) oraz brak sali gimnastycznej. Należy podkreślić, że kadra pedagogiczna systematycznie podnosiła swoje kwalifikacje i coraz więcej nauczycieli miało ukończone studia wyższe. Zaobserwowano rosnącą liczbę naszych absolwentów, podejmujących naukę w szkołach średnich i na wyższych uczelniach. Młodzież mogła rozwijać swoje zainteresowania podczas zajęć pozalekcyjnych. Atrakcyjną formą spędzania wolnego czasu} była praca w drużynach harcerskich, w których uczniowie zdobywali sprawności, bawili się, brali udział w rajdach i biwakach.
W historii szkoły nie możemy pominąć nauczania religii. W latach sześćdziesiątych w wyniku zaostrzenia konfliktu między Kościołem i Państwem, nastąpiło wyprowadzenie nauki religii ze szkół do sal katechetycznych. Lekcje religii odbywały się w wynajętych izbach: u Jurkowskich (Posadowskie), u Młynarczyków (Kapłony), u Jurkowskich (Jurkowski Potok) i u Sikorów (Gronie). W roku szkolnym 1990/1991 religia powróciła do szkół, a księża weszli w skład rad pedagogicznych, przywrócono również do sal lekcyjnych symbol wiary- krzyż.
W latach 1990 - 1993 dyrektorem szkoły została Pani mgr K. Batko. Zdecydowanej poprawie uległy warunki pracy /dzięki instalacji centralnego ogrzewania w budynku. Przy zaangażowaniu rodziców, w czynie społecznym, zostało zmienione pokrycie dachowe. Aby zapewnić młodzieży rozwój zainteresowań, utworzono zespół muzyczny, który również uświetniał uroczystości szkolne i gminne.
Innowacją Pani dyrektor była zmiana charakteru spotkań z rodzicami, Nabrały one bardziej partnerskiego charakteru. Przed każdym spotkaniem z rodzicami uczniowie poszczególnych klas prezentowali przygotowane programy artystyczne. Rodzicom spodobała się ta forma spotkań, która jest kontynuowana do dziś. Pierwszego września 1992 r. reorganizacji uległa szkoła w Gorcowem. Uczniowie klasy siódmej i ósmej byli dowożeni do naszej szkoły a nauka odbywała się już w klasach rozłącznych.
Od 1 września 1993 r. funkcję dyrektora szkoły, w wyniku wygranego konkursu, objął pan mgr Stanisław Jurkowski. Od początku sprawowania swojej funkcji duży nacisk kładł na wykształcenie nauczycieli. Własnym przykładem zachęcił do zdobywania dodatkowych kwalifikacji - ukończył studia podyplomowe z fizyki następnie z informatyki i studia z zakresu Zarządzania Oświatą. Jako pierwszy nie tylko w szkole, ale i w gminie zdobył tytuł nauczyciela dyplomowanego. Jest bardzo dobrym organizatorem dbającym o bazę, ład i porządek. Efektywnie koordynuje pracą nauczycieli i uczniów.
Od pierwszego roku zarządzania placówką dyrektor szkoły wykonał wiele prac remontowych przy dużym zaangażowaniu rodziców .Najważniejsze z nich to: remont wodociągu, wykonanie tynków zewnętrznych, łazienek dla uczniów, adaptacja strychu i mieszkań nauczycielskich na 4 sale lekcyjne.
W 1996 roku wizytacja kuratoryjna i w 2002r zewnętrzne mierzenie jakości pracy szkoły wykazały wysoki poziom naszej pracy. Za ten okres godnymi przypomnienia sukcesami szkoły są:
1. Dwa pierwsze miejsca w Gminnej Olimpiadzie Polonistycznej
i zakwalifikowanie się na szczebel wojewódzki
2. Drugie miejsce w konkursie polonistycznym na szczeblu rejonu
3. Pierwsze miejsce w gminnym konkursie recytatorskim
4. Dwukrotnie pierwsze miejsce w olimpiadzie geograficznej
5. Pierwsze miejsce w gminnej olimpiadzie matematycznej
6. Pierwsze miejsca w parafialnych konkursach religijnych
7. Pierwsze miejsce w zawodach lekkoatletycznych w gminie i na szczeblu rejon
Rokrocznie nasi uczniowie biorą udział w konkursach plastycznych, religijnych, matematycznych i sportowych zdobywając nagrody i wyróżnienia. Samorząd Uczniowski organizuje ciekawe konkursy i patronuje wszystkim uroczystościom szkolnym z wykorzystaniem radiowęzła o nazwie "Supełek".
W związku z reformą o światy nauczyciele uczestniczyli w różnych formach doskonalenia zawodowego, podnosząc swoje kwalifikacje. W wyniku reformy w naszej szkole pozostały klasy od pierwszej do szóstej. Szkoła Podstawowa w Gorcowem od 1996 do 2001 roku była naszą filią, a teraz uczniowie tego rejonu uczęszczają do naszej szkoły. Obecnie szkoła liczy stu trzydziestu pięciu uczniów w siedmiu oddziałach, prowadzonych przez dwunastu nauczycieli - w tym pięciu dyplomowanych.
Nadrzędnym celem naszej placówki jest wychowywanie, wskazywanie wzorów, autorytetów, kształtowanie osobowości, pozytywnych relacji z drugim człowiekiem, dostarczenie możliwości wszechstronnego rozwoju i przygotowanie do życia w społeczeństwie. Odzwierciedleniem tego celu jest misja szkoły określona przez nauczycieli, rodziców i uczniów, która brzmi : "Wychowuję się by być dobrym człowiekiem". Współpraca z rodzicami układa się pomyślnie czego dowodem są częste indywidualne kontakty oraz pomoc przy organizacji uroczystości i imprez szkolnych
Ksiądz kanonik Stanisław Wojcieszak - proboszcz naszej parafii jest serdecznym przyjacielem szkoły, co potwierdza swoją obecnością na wszystkich ważnych uroczystościach. Zachęca uczniów do aktywnego udziału w życiu szkoły i parafii.
Współpraca z samorządem lokalnym układa się pozytywnie. Wójt gminy Pan Kazimierz Konopka oraz Rada Sołecka w Ochotnicy Dolnej wiele uwagi i troski poświęcają naszej szkole, żywo interesują się jej rozwojem, zabiegają o pozyskanie środków finansowych na budowę sali gimnastycznej, którą zamierzają rozpocząć jeszcze w 2003 r.
Najważniejszym wydarzeniem roku szkolnego 2002/2003 było podjęcie starań o nadanie imienia szkole. Doskonałą okazją sprostania temu wyzwaniu jest siedemdziesiąta piąta rocznica istnienia naszej szkoły. Po długim i wnikliwym rozważaniu różnych kandydatur społeczność szkolna : uczniowie, rodzice i nauczy ciele ,wybrali bliskiego naszym sercom ks. prof. Józefa Tischnera.
Zdecydował fakt że większość z nas znała go osobiście, słuchała jego kazań pod Turbaczem oraz w kościołach w Ochotnicy Dolnej i Górnej, gdzie często gościł jako kapelan Związku Podhalan.
Kolejne argumenty przemówiły do nas jeszcze mocniej,:
1. otwartość wobec człowieka,
2. troska o jego godność,
3. stanie na straży najwyższych wartości duchowych - prawdy, dobra, wolności i pięknego życia. Nie bez znaczenia dla nas jest umiłowanie góralszczyzny i przywiązanie do "małej ojczyzny". Chcemy naśladować naszego patrona, bronić tych wartości, które on cenił najbardziej.
Praca wychowawcza została skierowana na poznanie Jego dróg życiowych, poglądów, hierarchii wartości. W tym celu zorganizowaliśmy wycieczki do Łopusznej, Rogoźnika, na Polanę Rusnakową Przybliżaliśmy postać przyszłego patrona na godzinach wychowawczych, apelach, poprzez różne konkursy.
Dalszą historię tej placówki będzie tworzyć wychowane przez nas pokolenie, a my wyrażamy nadzieję, że nasze trudy zaowocują, gdyż
